Voor wie mij nog niet kent, mijn naam is Leon van Steenkiste. Ik ben 36 jaar jong (haha) en woon al tweeënhalf jaar in Cambodja, alwaar ik werk en ook help. Om de kost te verdienen ('n mens moet leven) werk ik als leraar en help tussentijds met mijn stichting genaamd "Cambodja-kids" door stap-voor-stap projecten te realiseren die het leven van de kansarme bevolking (vooral kinderen en jeugd) wat draaglijker kunnen maken. Ik kan uiteraard niet iedereen helpen, maar al kan ik maar één mens een betere toekomst bezorgen, dan is dat al mooi...toch?
 |
| Logo van de stichting |
Tijdens het reizen door Cambodja gedurende "verplichte" nationale feestdagen kwam ik als fervent hobby-kok in aanraking met de Cambodjaanse zwarte peper. Deze heeft een uiterst uitgesproken smaak. Veel mensen zullen nu waarschijnlijk denken: "Peper is peper"...doch over smaak valt niet te twisten en wie de deskundigen vraagt zal ontdekken dat peperkorrels uit verschillende landen en regio's wel degelijk verschillende in smaaknuances en kwaliteit.
Of het nu om verse groene, zwarte of witte peper gaat (rode peperkorrels zijn officieel geen familie van "piper nigrum", zoals de latijnse naam van de plant luidt), peper is een aangename smaaktoevoeging aan vele gerechten en geeft het een "kick" die velen bekoort. Het is niet voor niets dat het al eeuwen een prominente plek in neemt in onze keuken-specerijen, Nederlanders waren ooit de grootste importeurs van het specerij met pit. Over de geschiedenis van peper de volgende keer meer.
 |
| Peperplanten zijn slingerplanten en kunnen tot wel 15 meter hoog worden |
Cambodjaanse peperkorrels bezetten tot ver in de jaren 70 de nummer 1 plek in met name de Franse keuken. Veel Franse chefs vonden het onbetwist de beste pepersoort op aarde en bleven het ook na de Cambodjaanse onafhankelijkheid, het einde van het Frans-koloniale tijdperk in Cambodja, overvloedig gebruiken. Totdat het verschrikkelijke regime van Pol Pot het befaamde agrarische product en zijn eeuwenlange kweekcultuur haast de das om deed, zodoende letterlijk "roet in het eten" gooide. Sinds een aantal jaren proberen de boeren in Kampot, de "peperprovincie", hun eeuwenoude traditionele kweekmethodes terug in de praktijk te brengen en dat met groeiend succes.
Het micro-klimaat van Kampot (de Zuid-oostelijke kustprovincie van Cambodja) en de humusrijke bodem zijn de perfecte omstandigheden voor het kweken van deze geliefde "korrel". Met liefde en zorg wordt het product groot gebracht en het gros van de peperboeren doen dat op ecologische wijze, vandaag de dag een niet te verwaarlozen feit. Na een aantal verschillende proef-pakketjes geprobeerd te hebben ben ik verliefd op het product geworden. Met name de verse variant (de groene bessen van de plant) is voor mij een geweldige smaaksensatie, in Europa helaas moeilijk te verkrijgen. Desondanks is het de moeite waard om met de gedroogde pepersoorten kennis te maken, niet alleen om culinaire gronden.
 |
| Inktvis met verse groene peper, rode chilipeper in palmsuikersaus...hmmm! |
Boeren en hun agrarisch personeel vormen in Cambodja nog altijd een grote groep "onderbetaalden". Ze werken lange dagen in de volle hete zon tegen een mager inkomen. Vele boeren hebben hun hoofden (met buitenlandse hulp en de Cambodjaanse regering) bij elkaar gestoken en proberen zo onder keurmerk (GI's) meer dollars voor hun kilo's te krijgen. Uiteraard geldt dit alleen voor de peperkorrels die de kwaliteitseisen van het keurmerk doorstaan, de rest wordt lokaal verkocht. Door mijn ontstane "culinaire" interesse kwam ik op een idee.
Waarom niet het product exporteren naar Nederland? Er kleven natuurlijk ook wat nadelen aan, maar al met al moet het een klus zijn die te klaren is. Ik moet eerst nog behoorlijk wat onderzoek verrichten, alvorens daadwerkelijk te handelen. Zoals wij Nederlanders zeggen; "Goede voorbereiding is het halve werk"! Exportregels, verzending (duur en problematisch in Cambodja), Inkoop van de juiste kwaliteit korrels, boeren bezoeken, kosten, kosten en nog meer kosten, et cetera.
 |
| Dwarsdoorsnede van een peperkorrel |
De positieve zaken even op een rijtje (de negatieve even terzijde gelaten) doorspekt met mijn ideeën;
-Export is gemakkelijker voor mij omdat ik niet meer belastingplichtig in Nederland ben
-Export wordt aangemoedigd door de Cambodjaanse regering i.v.m. economische groeiperspectieven
-Het creëert extra werkgelegenheid (ook als ik binnenkort zelf ga ondernemen heb ik arbeidskracht nodig)
-De boeren krijgen een eerlijke prijs voor hun kilo's en gaan er zo ook economisch op vooruit
-Een percentage van de winst of omzet zal ik gaan doneren aan de stichting, zodat ook die activiteiten meer groeiperspectief krijgen.
-Ik ben bezig met iets wat me echt boeit en meerdere groepen kunnen hiervan meeprofiteren
Er zullen nog wel meer positieve (en ook negatieve aspecten) zijn, wat later zal blijken, maar tot dusver ben ik nog erg enthousiast. Ik wil het product in een leuk jasje gaan steken (typisch Cambodjaanse verpakking) en in verschillende vormen (cadeau-set, relatiegeschenk, et cetera) en ook aanbieden bij bepaalde detailhandelaren (o.a. supermarkten, delicatesse-zaken) in Nederland. Heb je ideeën of opmerkingen voor mij, ik neem ze graag aan!
Tot gauw en Li Huoy (tot ziens in het Cambodjaans)!
